Indonesia and a bit Malaysia truly Asia!!!:)

Hallo achtergebleven Nederlanders!

Het was eerst niet mijn bedoeling om een verhaal te schrijven en op internet te plaatsen aangezien ik daar de vorige reis te lui voor was en je continu achter de feiten aan loopt, maar aangezien ik veel dingen mee maak en zie elke dag dacht ik dat het misschien toch wel leuk zou zijn om wat met jullie te delen. Ook maak ik dingen mee waarvan je achteraf kan denken; Wat de f’k is hier in godsnaam gebeurd!

25 januari 2015 was de dag dat ik eindelijk na een ’hele lange’ werk periode mijn beste vriend; de backpack, weer op mijn rug mocht doen en alleen op het vliegtuig richting Indonesie kon stappen. Na een vlucht van 12 uur naar Kuala Lumpur ( Malaysia) en vanaf daar een 3 uur durende vlucht naar Indonesie kwam ik eindelijk op het vliegveld van Denpasar, Bali aan.
Ik werd opgepickt door mensen van het hostel bij het vliegveld en na een trip van een klein uurtje kwamen we daar eindelijk aan. Al tijdens deze trip kon ik zien dat het een totaal andere wereld is dan wij gewend zijn. Ook werd ik gelijk bij aankomst in het hostel geconfronteerd met de manier van werken in Indonesie, de service; ‘pick up by the airport’ was niet zomaar een gratis service en moest betaald worden; 4x zoveel geld als 1 overnachting in dat hostel. GOEDEMORGEN!! Dat je het even weet hoe het hier aan toe gaat.:)
Die dag ben ik met een russchisch meisje op de scooter richting de Tanah Lot tempel gegaan en ik kwam er gelijk achter dat het niet zo’n verstandige keuze was geweest om mijn rijbewijs thuis te laten.

De volgende dag ben ik gelijk naar Ubud gegaan. Een mooi ( heel toeristisch) plaatsje met wat rijstvelden en het bekende ’ Monkey Forest’ in de buurt.
Mede door het programma ’ Opgelicht in het buitenland’ was ik gewaarschuwd voor de apen in het park die getraind zijn om spullen van je te stelen en het dan terug te geven aan de medewerkers daar, wie je dan moet betalen om het terug te krijgen.
Dus ik koop daar een poncho, doe mijn spullen en alles wat gestolen kan worden in mijn tas wie ik onder mijn poncho droeg. Heel handig want het regende ook en ik dacht niet bestolen te kunnen worden op die manier. Dus ik loop heel fijn een tijdje rond in dat park en kom niet te dicht bij de apen omdat je ook niet gekrabd of gebeten wil worden in verband met Rabius ( hondsdolheid) dat in Azie wel voor komt. Vermaakte me prima totdat een aap me van achter besprong en via mijn been omhoog klom en me aan men arm krabte. Shit, dacht ik. Ik terug naar het hotel en alles goed schoonmaken, maar aangezien je als je het hebt er aan kan overlijden toch naar de dokter. Na 3 minuten praten met de dokter kwam het er op neer dat ik minder dan 1% kans had om het gekregen te hebben en aangezien ik al ingeent was, was een volgende kuur van spuiten niet nodig. Na 3 minuten praten vroegen ze 300.000!! rupiah. 21 euro. Klinkt niet veel maar als je aan het reizen bent is dat wel veel en uiteindelijk heb ik het naar 150.000 rupiah kunnen krijgen, want hier valt zelfs met doktoren te onderhandelen.

Daarna ben ik richting de Gili Eilanden gegaan, 3 kleinde eilanden noord-west voor de kust van Lombok. Daar op 2 van de 3 eilanden in totaal ongeveer een week rondgehangen en ook een duikcursus : Advandced Open Water Diver, behaald!:D Mag nu dus tot 30 meter diep duiken in plaats van 18.
Na de Gili eilanden ben ik voor 1 nacht naar Lombok gegaan, Sengigi om precies te zijn!
Op aanraden van een engelse vriend die ik op Gili heb leren kennen daar heen gegaan, het zou een heel mooi en relax plaatsje zijn! Kom ik daar; NIKS MAAR DAN OOK HELEMAAL NIKS te beleven:D Maar gelukkig een Amerikaans koppel waar ik een hele goede klik mee had leren kennen!

Toen ik met hun en een local aan het lunchen was in een restaurant kwam er een man die speakers in de vorm van een bier blikje verkocht. Na voor de lol wat te onderhandelen had ik een best goedkope prijs kunnen krijgen. Aangezien eerder die middag een jongere jongen met diezelfde speakers langs kwam en die een hele goede kwaliteit geluid hadden besloot ik er 1 te kopen. Ik gaf hem het geld en daarna begonnen we het pas te testen. Het bleek k’t kwaliteit te zijn en na een aantal geprobeerd te hebben vertelde ik hem dat ik mijn 60.000 rupiah terug wou. Hij probeerde weg te lopen waardoor ik opstond en voor hem ging staan. Na wat heftig discussieren(?) begon hij te roepen ; I’m a local, I’m a local, watch out i’m dangerous! Ik was niet echt onder de indruk van hem dus ik liep hem achterna aangezien hij op zen scootertje wou stappen en weg probeerde te rijden. Ik bleef voor hem staan en wou hem niet laten gaan totdat hij mijn geld terug gaf. Op dat moment begon hij te zeggen; If I see you on the street I will kill you!! Oke, op dat moment realiseerde ik me dat ik hem beter kon laten gaan aangezien het maar 5 euro was. De Amerikanen hadden gratis vermaak bij hun lunch haha.

Die avond met hun en wat locals aan de rijstwijn. We hadden een kan met rijstwijn en dronken het met zen achten uit 1 glas. Super gezellig avond maar helaas moesten het Amerikaanse koppel die nacht vertrekken richting het vliegveld. Het plan is om hun dit jaar nog of vroeg in het volgende jaar te bezoeken in Amerika.
Vanaf daar ben ik weer terug naar Bali gegaan en ben ik via Sanur in het noord-oosten van Bali in Amed terecht gekomen. Een Nederlandse man had mij verteld dat het duiken daar heel mooi zou zijn en hij had gelijk, uiteindelijk ben ik daar 4 dagen gebleven en heb ik 6 x gedoken waaronder een Wrak duik in Tulamben.
Later heb ik ook nog 2x gedoken in een national park meer noord-west van Bali voordat ik de ferry naar Java pakte.

Aangekomen in het plaatsje op Java waar de ferry arriveerde om 5 uur in de middag wou ik gelijk door naar een plaats verderop. Het bleek een trip van 6 uur te zijn waardoor ik genoodzaakt was om een nacht daar te blijven in het voor de rest uitgestorven plaatsje.
Die avond leerde ik was mensen van een tour agency kennen en via hun heb ik een tour naar Mount Bromo geboekt. Eerst een 6 uur durende tocht naar Probolingo, daarna een tocht van een uur naar het plaatsje dicht bij de berg. Daar zou alles inclusief zijn; de tocht met de jeep in de ochtend om half 4 naar het uitkijk punt om de zonsopkomst te kijken, het hotel, het ontbijt en later het vervoer naar Yogyakarta dat een 12 uur durende trip bleek te zijn.
Maar toen ik om half 4 in de ochtend op de jeep stond te wachten kwam er een man naar me toe die mij vertelde dat ik een ticket moest kopen, van 217.000 rupiah!! Anders mocht ik niet mee met de Jeep die nog een half uur moest rijden naar het uitkijk punt. Ik vertelde hem dat ik een pakket had gekocht en dat alles inclusief was (wat ze mij ook hadden verteld) maar toen we het ticket bekeken stond er niet op ; Entree fee. Ik moest dus op dat moment 217.000 rupiah betalen terwijl ik al 1,5 milioen had betaald voor dat pakket en de mensen vertelden me dat ALLES inclusief was. Ik was woest! Dat is hun truck, ze vertellen toeristen niet wie daar heen gaan dat er een entree fee is. En op dat moment moeten we wel betalen als we mee willen. Ik had op dat moment maar 50.000 bij me en er was nergens een geldautomaat, na lang onderhandelen en het feit dat ik bijna niet mee mocht met de jeep maakten we een deal dat ik later in het dorp een uur naar beneden zou pinnen en het alsnog zou betalen. Ondertussen hadden we de man wie mij daar heen had gebracht en bij wie ik de tour had geboekt al 3x gebeld maar zo gauw hij mij aan de telefoon kreeg hing hij op. En we hadden zo’n gezellige dag die dag daarvoor.
Later het geld gepint en na een scene in het kantoor geschopt te hebben moest ik toch de rest van het geld betalen anders zouden ze me niet verder naar Yogyakarta brengen.

In de bus richting Yogyakarta met Jimmy de koreaan! Daar een samen naar de Borobodur en Prambanan ofzoiets tempel gegaan.
De locals die daar waren, waren meer geintereseerd in `ons` westerlingen dan in de tempels.
Ik heb daar serieus meer dan 15x op de foto gemoeten met Aziaten, een rare maar grappige gewaarwording! Ze kijken een beetje tegen ons op, voornamelijk omdat ze denken dat we veel geld hebben.

Later via Bandung en het ongelooflijk drukken Jakarta naar Kuala Lumpur ( Maleisie) gevlogen.
Ik ben een aantal dagen in Kuala Lumpur gebleven en heb Johny, de engelse jongen die ik op de Gili’s heb leren kennen ook weer gezien. Daar een aantal keren uit gegaan en op dit moment ben ik op Borneo, Sabah. Eerst niet van plan om hier heen te gaan maar aangezien ik van heel veel mensen hoorde dat Borneo ontzettend mooi zou zijn met heel veel natuur, dieren en heel mooi duiken toch besloten hier heen te gaan.
In hostel in Kuala Lumpur waar ik verbleef een Nederlans meisje, Sarah, leren kennen. Waar ik nu een tijdje mee aan het reizen ben. Morgen gaan we opzoek naar apen, beren en misschien nog wel wat olifanten.

Ik heb eigenlijk nog veel meer te vertellen maar dat gaat dagen duren om het te schrijven en voor jullie om het te lezen. Ik ben er ook al wel helemaal klaar mee nu.:D

Kortom; Ik heb het na een begin periode van 2 weken waarin ik behoorlijk moest wennen aan het leven weer een super mooie tijd waarin ik heel veel zie, doe en heel veel mensen al heb leren kennen en een aantal hele goede vrienden heb gemaakt. Elke dag geniet ik meer van het reizen en ik leer ook elke dag over het leven hier maar ook over mezelf. Life’s good!!!

Englisch version:

Awesome times!!:D